Jak powstało agility?
Agility w Polsce, w stosunku do innych krajów, jest jeszcze mało popularne, lecz zyskuje sobie coraz więcej nowych zwolenników.
Dawno, dawno temu - pewien organizator zawodów hippicznych, dla wykorzystania przerwy i zadowolenia widzów, wybudował, w pomniejszonej formie mini-parkur. Następnie zademonstrował, skoki przez przeszkody wykonywane przez psy. Dzięki tej jego pomysłowości impreza ta zyskała sobie popularność i uznanie.

Obecnie w Holandii, Belgii, Francji i Anglii stała się ona bardzo lubianym i rozpowszechnionym sportem. Zasady w psim i końskim parkurze są bardzo podobne. Liczą się błędy i czas - z ta małą różnicą, iż tu przewodnik musi biec obok psa - pokazując mu przeszkodę, która ma przeskoczyć lub pokonać (slalom, tunel itp.).

Dla kogo jest agility ?
Agility jest dla każdego! Przewodnik psa bez względu na wiek i płeć oraz pies bez względu na wiek, rasę i wielkość. Pamiętać należy ze klasa "mini" w której psy nie przekraczają 40 cm wzrostu pokonują przeszkody o wysokości 30-40 cm.

Wymagany jest dobry stan zdrowia. Należy to do obowiązków właścicieli, aby przed rozpoczęciem pracy z psem sprawdzić czy pupil nie ma problemów ze stawami, biodrami lub sercem. Nie sprawdzenie stanu zdrowia może być przyczyna braku efektów na treningach.

Jeżeli jednak stan zdrowia jest w porządku i Wasz pies nie należy do gatunku tych, co spędzają cale dnie na kanapie - proponujemy zacząć zabawę w agility - najlepiej juz jutro...

Jest Twój pies pełen energii ? - kocha zabawę ? - zna podstawowe komendy jak: waruj, siad, wróć? Jeśli tak, to polowe pracy masz juz za sobą, gdyż aktywny i posłuszny pies jest tym co w agility jest niezbędne.

Jak uczymy agility ?
Przede wszystkim: posłuszeństwo! Bez tego nie ma mowy o wejściu na parkur i bezbłędnym pokonywaniu go. Uczymy komendy: równaj siad, waruj, zostań na smyczy. Następnie opanowujemy te komendy bez smyczy....jednocześnie zapoznając psa z przeszkodami Stanowiącymi elementy toru agility. O co chodzi w agility?
Zalodzeniem uprawiania agility jest przyjemność i satysfakcja dla przewodnika oraz psa. Pamiętać należy, iz efekt końcowy zawsze zależy od człowieka a czas oraz sposób dotarcia do celu nie może przysłonić radość jaka ma dawać ta praca.